Күңел гөлем - Равия Ганиева

сулар алыр өчен

Энә белән кое казып.

***

Йөрәктә, кулымда җылылык,

Күңелдә тук орлык, бәрәкәт.

Рәхмәтсез эш өчен бер кайчан

Булмаган, булмас та хәрәкәт.

Йөримен, барамын, сөйләшәм,

Туктаусыз имзамны куямын.

Бүген мин карт әби, шулай да

Үземне кешегә кирәкле тоямын.

Күңелем бер бала, бер ана, бер әби

Уйлыймын, барлыймын, саныймын.

Шәфкатьле, әдәпле, иплене

Елмаеп эндәшкәч, таныймын.

Эшләрем, сүзләрем, яшәеш

Һәммәсе киләчәк хакына.

Елмаю-көлүне, хаклыкны-аклыкны

Алмашмам бер кайчан алтынга.

Ашыкмый атлыймын, уйланам

Ихластан, эчкерсез сөйләшәм,

Аллаһтан бирелгән сихәтлек

Кешегә шуларны өләшәм.

***

Түбә күккә тия сөенечтән,

Баш түбән иелә көенечтән.

Борчылганда кеше мәхрүм була

Затлы кием, татлы аштан,

Җаның теләп эшләр эштән.

Әйтер идем сөендереп матур сүзне,

Эшләр идем рәхмәт өчен авыр эшне,

Юк итәргә телим кайгы һәм хәсрәтне

Тәндә булган сызлауларны, авыр шешне.

Шатландырыр идем шатлык көткәннәрне,

Хәлләндерер идем хәле беткәннәрне.

Тойсын иде кеше сихәтлекне,

Дөньядагы матурлыкны, бар ямьнәрне.

***

Сөенечтән туа эшкә дәртең,

Арта тазалыгың, сәләтең.

Искә төшә балачактан башлап

Сиңа сеңеп калган гәдәтең.

Сөенечтән йөзең көләч,

Әйтер сүзең фәһемле.

Матур теләк, матур уең

Сокландыра һәркемне.

Сөенечтән били сине

Изге теләкле дуслар.

Күңелдә сайрый туктаусыз

Сихәтлек бирер кошлар.

Рәхмәт әйтәм сөенеч биргән,

Ихлас, ипле кешегә.

Шатлык бүләк итсен сүзем,

Шатлыкны ачып бирүче

Мәрхәмәтле кешегә.

***

Күңел елгам челтерәп ага,

Суларын тәмләп кара.

Яшәү көчең артып китәр,

Йөрәктә калмас яра.

Күңел диңгезкәем тирән,

Көчле җилдә чайкала.

Тынган чакта күгем аяз.

Тик чайкалган минутлары

Онтылмый, истә кала.

Күңел күлем зәңгәр дулкын,

Аның туктарын көтәм.

Ә йөрәктә сөю назын

Гомерем буе йөр(е)тәм.

Шайхутдинова Әлфирәгә.

Җитез генә сылу ана юлдан

Этеп бара бәби арбасын.

Бәхет, сәламәтлек, тәүфыйк теләп,

Артларыннан килә барасым.

Җитез генә сылу ана юлдан

Этеп бара бәби арбасын.

Инде ничә еллар үтеп китте,

Һаман минем теләк тели-тели

Килә шул арбаны этеп барасым.

Һәр кешенең күңел түрләренә

Тук орлыклар килә саласым.

Матур теләк тели-тели

Һәрбер ана

Их, үстерсә иде баласын.

***

Картайдым, тәҗрибә тупладым,

Үскәнгә интегеп, атасыз.

Тик тормыш юлларын, сукмагын

Үттем мин, үттем шул хатасыз.

Сөя белдем тик берне гел генә

Уйламый ятларны, башканы.

Күпне сөйгән кешеләрнең

Теләк, өмет, ниятләре

Юк тормышка ашканы.

Хөрмәтләдем иптәшемне,

Аның ата-анасын.

Белдем картлык җиткәч күңелемдә

Балкып сөю уты янасын.

Картайдым, үкенечсез гомер

Үтмәде һич тә бушка.

Әйләнде күңелемдә бар кеше

Туган, якынга, дуска.

Дусларымның җылы хисе

Җылыта җәен, кышын.

Шуңа сайрый бер туктаусыз

Күңел түрендә яшәгән

Минем кадерле кошым.

***

Төшләремдә усал үгез

Килде мине сөзәргә.

Каршылыкны җиңәр өчен

Кирәк булыр түзәргә.

Тау елгасы агып төшә

Ярлары биек кыя.

Хисләр язгы ташкын кебек

Кем аңламый, шул тыя.

Яңгыр яуган көнне генә

Агачлар суга туя.

Күңелдәге изге хисне

Юмартлар гына куя.

Хисләнеп яшимен нигә?

Күңелкәем моң гына.

Язасы теләккәй барын

аңладым шул соң гына.

***

Салкын сулардан куркам

Салкын су итә ярсу.

Күз карашың ямьсез булса

Сибелгән төсле кар су.

Җылыга җыела икән

Өшегән бөтен кош-корт.

Тынычлык тоеп бар кеше

Нурларын сипсен өй, йорт.

Кояш нуры сибелгәндә

Чигенә салкын һава.

Чирләреңне оныт әле,

Сүзләрем булсын дәва.

Ачуланмасын кеше, дип,

Әйтә алмыйм турысын.

Ә саф күңелле кешегә

Әйтәм рәхмәт зурысын.

Үпкәләгән чаклар булса,

Карыймын зәңгәр күккә.

Ачу, сагыш, үпкәләүләр

Чыгалар бик тиз юкка.

***

Уңга карыймын – болын,

Сулга карыймын – болын.

Бертуктаусыз ярдәм итә

Эшкә башлаган улым.

Уңга карыймын – зәңгәр,

Сулга карыймын – зәңгәр.

Бер борчылмый яшәр идең,

Аңласаң мине әгәр.

Уңга карасам – бакча,

Сулга карасам – бакча.

Һәр мизгелдә дә табылмый

Дөнья тоткасы – акча.

Уңга карасам – чирәм,

Сулга карасам – чирәм

Күңлемдәге орлыкларны

Һич кызганмыйча бирәм.

Уңга карасам – иркен,

Сулга карасам – иркен.

Йөрәк серемнең чишмәсен

Күмәлмәс аны һич кем.

Уңга карасам – утын,

Сулга карасам – утын.

Әдәпне бел, хезмәтне сөй,

Югалтма тормыш котын.

***

Ягымлы сүз, караш белән

Ач күңелнең биклесен.

Кешеләр хөрмәтли, сөя,

Күңеленә якын итә,

Кешелекле, иплесен.

Ач әле син үз күңелеңне,

Бармы анда тук башак?

Шуны тапмый интегәбез,

Соңлап аңлыйбыз кайчак.

Күңелеңнең бизәкләре

Бармы ул? Нинди төстә?

Татулык, сафлык, итагать,

Сабырлык, илһам өләшү -

Килер буынга аңлату -

Авыр йөк безнең өстә.

Һич аңлап бетереп булмый

Кешенең күңеле биклесен.

Без сөябез, яратабыз,

Күңелгә якын итәбез,

Кешенең иң иплесен.

***

Хыялга бирелеп эш эшлә,

Онытып тор кай чакта уеңны.

Мин – ана, кешелек сагында.

Бул аңлы, фәһемле,

Аңла син, аңла син уемны.

Хыялың чакырсын гел алга,

Адашма син барыр юлыңда.

Йөрәгем талпына, күңелем шомлана,

Каләмем чабыша кулымда.

Барсы да эшләнгән эшләрем -

Җиремә бер бизәк куярга.

Без – кеше, нур чәчсен киләчәк,

Без тиеш гел бәхет тоярга!

Аңла син уемны.

Күңелең булмасын салкын кар,

Алма син начарлык кемнәндер.

Ит шәфкать кешегә туктаусыз,

Рәхмәт ал юк-юкта көнгә бер.

Кешене борчыма сүз белән, эш белән,

Рәхмәтсез яшәү ул – алама.

Кеше бул, син кеше дөньяда

Ярсытма, тоз салма